عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدیدتهیه و تنظیم ـ عباس کرم الهی
از ساعت 21:30 شنبه 31شهریور1397 ، عاشقان ابا عبدالله الحسین(ع) در شوش در حالی که به صورت نمادین تابوت پیکر مطهر شهدای کربلا را بر دوش 
خود حمل می کردند به سوگواری و عزاداری پرداختند.
به گزارش شوش نیوز ؛ آئین نمادین کفن و دفن شهدای کربلا در « خیابان دکتر شریعتی توسط هیئت زنجیرزنی ابوالفضل(ع) ؛ بقعه ی امامزاده عبدالله بن علی(ع) و دعبل خزایی به همت هیئت زنجیرزنی متوسلین به آقاصاحب الزمان و هیئت زنجیر زنی دعبل خزایی و مجمع الذاکرین ، محله ی سرچشمه به همت هیئت تعزیه خوانی خامس آل عبا(ع) ، آستان مقدس حضرت دانیال نبی(ع) به همت هیئت زنجیرزنی دانیال ، خیابان امام خمینی به همت هیئت سینه زنی حسینه ی اعظم و زمین شهری شمالی » برگزار شد که با نوحه و مرثیه سرایی مداحان اهل بیت (ع) همراه بود .
در شوش طبق سنت دیرینه شیفتگان امام حسین (ع) در حالی که فانوس و شمع در دست داشتند با حضور بر مزار شهدا آیین نمادین کفن و دفن شهدا را در این مکان نیز برگزار کردند .
عمر بن سعد ملعون، پس از شهادت امام حسین(ع) و یاران بزرگوارش دستور داد جسدهای پلید لشکریانش را دفن کنند؛ اما پیکرهای « پاک، مطهر، بی‌سر، برهنه و چاک چاک » امام حسین(ع) و یاران باوفایش بر زمین بماند. اما مدتی نگذشت که اجساد بی‌سر و مطهر شهدا با حضور امام سجاد(ع) و با کمک مردم قبیله ی بنی‌اسد شناسایی و به خاک سپرده شدند.
پس از رفتن ابن‌سعد و یارانش، جماعتی از زنان قبیله ی بنی‌اسد که در نزدیکی کربلا منزل داشتند به قصد بردن آب از شریعه ی فرات به صحنه کربلا وارد شدند و چون آن بدنهای پاک و مقدس را به آن وضع دیدند شیون و زاری بلند کردند و به نزد همسران خود رفته و موضوع را در میان گذاشتند ؛ مردان خانه به قتلگاه کربلا وارد شدند که این ، اجساد مطهر حسین(ع) و یاران را در آن وضعیت دیدند.
مردان قبیله ی بنی اسد بدون راهنمایی کسی که از همه ی آن شهیدان شناخت کامل داشته باشد قادر به شناسایی و دفن آنان نبودند به ویژه آن که سرهای شهدا را بریده بودند از این رو دفن دقیق و همراه با شناخت شهدا بدون وجود راهنمایی آگاه، امکان پذیر نبود و از سوی دیگر با توجه به این باور که کار دفن امام حسین (ع) را کسی جز امام(ع) نمی‌تواند بر عهده بگیرد ناگزیر بر این عقیده بودن فردی که برای شناسایی اجساد با آنها همکاری می کند امام سجاد(ع) است .تاز طرفی حضور امام سجاد (ع) را یک معجزه می دانستند چون آن حضرت در آن زمان در بند اسارت دشمنان به سر می‌برد.
امام حسین (ع) را در موضع فعلی آن و حضرت علی اصغر(ع) را پایین پای آن حضرت(ع) دفن کردند، قبری هم برای اهل بیت امام حسین (ع) حفر نمودند و قبری نیز برای یاران امام(ع) در پایین پای حضرت(ع) در نظر گرفتند و آنان را در آنجا به خاک سپردند. بدن مبارک عباس(ع) را نیز در همان قبری که فعلاً قبر او شناخته می‌شود و در همان جایی که به شهادت رسیده بود دفن نمودند.
